Filip Jovanovski - winner of YVAA DENES 2013 / Филип Јовановски добитник на наградата за млад ликовен уметник ДЕНЕС 2013
Still life: a collection from The working class goes to heaven
A still life is a real life.
Robert Wilson
The project is a small archive of several projects questioning the context of civil disobedience as a small intimate of the new revolution / change which calls in particular local and global political context, especially with prominent events in the last 2 years.
Still life: a collection of working class goes to heaven as a counterpoint to the Marxist thesis of social freedom and equality "use" the myth of paradise unattainable condition versus constructed/designed mythologies of national history and identity, in order to emphasize the importance of material freedom of the individual as the central element around which to form his rights and freedoms.
Sure is easy for State that daily "produce" myths to send workers in Heaven. Is it a contract with them? They promised that? Does their ideas depend only on their financial situation? Does that have to endure hell on earth to "go" to heaven?
Or conversely, their financial situation depends on the ideas of others who need funds as thousands of lives of these workers?
Ideas / dreams are the ultimate political act, at least they can dream of things that are forbidden to do while at work, the same are doing those who are in a dominant position of power in the moment. Everyone is worker, everyone has their own ideas!!
Brecht once asked, "What do you think, how the heaven look like? Is it free from material constraints?"
Brecht replied "I do not know, ask the workers!"
Filip Jovanovski
Мртва природа: од колекцијата Работничката класа оди во рајот
А still life is а real life.
Robert Wilson
Проектот претставува мала архива од неколку претходни авторски проекти коишто го преиспитуваат контекстот на граѓанската непослушност, како мали интими на новата револуција/промена којашто повикува во конкретниот локален но и глобален политички контекст, особено истакнат со случувањата во последните 2 години.
Мртва природа: од колекцијата работничката класа оди во рајот како контрапункт на Марксистичките тези за социјална слобода и рамноправност, гo „користи“ митот за недостижната состојба во рајот наспроти конструираните/дизајнирани митологии за националната историја и идентитет, се со цел да ја истакне важноста на материјалната слобода на човекот како централен елемент околу кој треба да се формираат неговите права и слободи.
Сигурно е лесно за држава којашто секојдневно „произведува“ митови да ги прати работниците во рајот. Зар е тоа договорот за работа? Тоа им ветиле? Зар нивните идеи зависат само од нивната материјална состојба? Значи ли тоа дека треба да го издржат пеколот на земјата за да „одат“ во рајот?
Или пак обратно, нивната материјална состојба зависи од идеите за кои на други им требаат средства колку илјадници животи на овие работници?
Идеите/соништата се крајниот политички чин, „во најмала рака затоа што додека спијат можат да сонуваат за нешта коишто им се забранети да ги прават додека се на работа, истото што го прави било кој што во моментот е во доминантна позиција на моќ. Секој е работник, секој има свои идеи!!
Еднаш го прашале Брехт „Што мислите, како изгледа рајот? Зар таму сме ослободени од материјалните ограничувања?“
Брехт одговорил „Не знам, прашајте ги работниците!“
Филип Јовановски
